vetrolletjes tellen

Het tellen van vetrolletjes helpt ons niet verder.

Lieve wij, kom eens zitten. Ik wil even eens met ons praten want ik maak me zorgen.
Waar wil je het over hebben dan?
Je vertelde laatst dat je zo aan het balen was dat je 8 kilo aangekomen bent.
Zo irritant! Je kent mijn eeuwige struggle met mijn gewicht. En nu was ik een tijdje terug eindelijk afgevallen, kwam Corona aanzetten. Sportscholen dicht, ik terug op de bank en hoppa, daar zijn die kilo’s weer.
Maar de sportscholen zijn toch ook al weer een tijdje open geweest?
Ja maar dan moest ik reserveren, en er waren maar beperkte plekken.
Dat is ook lastig.
En ik voelde me daar niet goed bij, met die besmettingen enzo.
Snap ik
En mijn vaste clubje op de vrijdag was ook uit elkaar gevallen. Dus het was ook minder gezellig.
Jammer hoor.
En nu zijn de sportscholen weer helemaal dicht, dus al zou ik willen gaan…
Want je zou het wel weer willen?
Ja zeker! Ik weet hoe goed het voor me is. En ik had er ook echt lol in, voelde me na het sporten beter. Ik had eindelijk een vorm van bewegen gevonden waar ik plezier aan beleefde.
En waar beleefde je dan plezier aan?
Nou gewoon, het gevoel dat ik had na het bewegen. Het gaf voldoening. En fysiek voelde ik me ook echt beter. Rustiger in mijn hoofd. En de gezelligheid met de mensen in de groep. Kopje koffie na de training.
Klinkt ook echt heel fijn. En wat doe je nu dan?
Hoe bedoel je wat doe je nu? Nu niks, de sportscholen zijn dicht.
Ik bedoel wat nu je alternatief is. Buiten de sportschool om.
Alternatief…
Ja als ik zo hoor wat het bewegen je allemaal bracht. Leger hoofd, beter voelen, sociaal contact, lager gewicht. Zonde toch dat je dat nu allemaal niet meer hebt.

Je gaat niet loslaten hè

Ja dat is zeker zonde. Maar IK kan er niks aan doen. Dat is die Corona ellende. En die duurt en duurt nu maar.
Ja dat laatste valt vies tegen. Ik dacht ook in het begin, even een paar maanden op de tanden bijten dan zijn we er vanaf. Maar nu…
Nu zijn we al bijna twee bezig. Twee jaar!
Het is wel duidelijk dat dit iets gaat zijn van de lange adem
En dan de regering! Ze lopen continue achter de muziek aan. Zwalkend beleid. En overal lees je dat mensen met overgewicht meer risico lopen. Maar tegelijk mogen we niet naar de sportschool en kom ik alleen maar aan. Belachelijk. Ik maak me ook echt zorgen om mijn eigen gezondheid. Maar wat kan ik daar aan doen?
Ja wat kan jij daar aan doen?
Nou niks dus! Wat moet ik doen dan? Hugo bellen: he gast, doe de sportschool eens open?
Nee dat lijkt me weinig kans van slagen hebben
Dat bedoel ik.
Dus als ik het goed begrijp, zorgde bewegen ervoor dat je je op alle fronten beter voelde, maar door Corona kan dat niet meer. Daar baal je van en je maakt je ook zorgen omdat je weer bent aangekomen
Je snapt het. Nog een chocolaatje?
Lekker, doe maar. Maar waar zou je wel wat aan kunnen doen?
Hoe bedoel je?
Nou, er is veel waar je geen invloed op hebt. Maar er zijn vast ook dingen die je wel kunt doen om meer te gaan bewegen.
Pfff, geen idee…
Ok, let’s think. Wat kan jou helpen om meer te gaan bewegen?
Zucht, je gaat niet loslaten he?
Nee, ik laat niet los.

Want ik maak me zorgen, om ons.
Om mijn patiënten, bij wie de coronakilo’s hand in hand gaan met het sluiten van de sportschool.
Om mijn vrienden, bij wie het terugkerende thuisonderwijs de plek heeft ingenomen van de broodnodige beweegtijd.
Om mezelf, bij wie de afgelaste atletiektrainingen een serieuze domper zijn op mijn vaste sportroutine.
Maar ik maak me vooral zorgen, om ons. Hoe wij na 2 jaar Corona, ons nog steeds laten leiden door zaken waar we geen invloed op hebben, zonder eigen initiatief. Een lockdown, het virus, de vaccinatie strategie. Ja het is balen, buiten onze macht en verre van ideaal. Maar zie waar het ons heeft gebracht.

Tijd om onszelf een schop onder de kont te geven

We kijken passief toe hoe onze beweegtijd wegsmelt. We ondergaan lijdzaam het groeien van de lichaamskilo’s. We tellen zielig in een hoekje onze vetrollen. En ondertussen geven we alles en iedereen de schuld.
Misschien terecht, maar onder de streep schieten we er voor onszelf zo weinig mee op.
Er verandert niks aan onze situatie als we Rutte de schuld geven dat onze broek niet meer dichtgaat, als we het Hugo toewerpen dat onze spieren langzaam verschrompelen, als we het RIVM verwijten dat onze gewrichten verstijven. Anderen de schuld geven lucht misschien even op, maar het gaat ons niet verder helpen.

Het is tijd dat we zelf actie ondernemen, zelf de regie terugnemen. Er zijn voldoende dingen die we wel kunnen en mogen. Misschien met wat meer grensvoorwaarden dan anders, maar toch.
Niemand houdt ons tegen buiten een wandeling te gaan maken, met wellicht een voorzichtige kniebuiging op de hoek van de straat. Misschien wel in het gezelschap van die vriend, die net zoveel motivatieproblemen heeft.
We kunnen een YouTube filmpje volgen met een yogales of een conditiecircuit.
Ochtendgymnastiek hoeft niet ingewikkeld te zijn. Na het opstaan even wat rekken en strekken. Of een half uurtje dansen op je favoriete muziek. En laten we ons vertrouwde Nederlandse stalen ros niet vergeten: fietsen.

Bewegen, het kan zo simpel zijn, maar we moeten het wel gaan doen. En daar is het nu echt tijd voor:
Tijd om onszelf een schop onder de kont geven en aan de gang gaan. Vanzelf gaat het niet gebeuren, anderen gaan het niet doen, alleen wij zelf.


Inspiratie nodig om te beginnen met bewegen? Misschien is de snaxercise iets voor jou. Klik hier voor meer informatie daarover


Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Laat je e-mail adres achter onderaan deze pagina en ontvang een melding elke keer als ik iets post. Dat kunnen blogs zijn als deze, maar ook informatieve stukken over je hart en je gezondheid.


7 Replies to “Het tellen van vetrolletjes helpt ons niet verder.”

  1. Ben het helemaal met je eens. Niet alleen maar klagen over wat niet mogelijk is, dat helpt je niet…. Doe wat wel mogelijk is. Kom op!
    Blijf ondertussen wel je sportschool/vereniging steunen, want zij hebben altijd voor je klaar gestaan (nu waarschijnlijk ook, met allerlei online mogelijkheden) en willen dat graag weer doen zodra dat kan en mag.

  2. Goed verhaal! Niet in de slachtofferrol maar kijken wat wel allemaal mogelijk is en daar voldoening uithalen ipv bij de pakken neerzetten en excuses blijven verzinnen

  3. Helemaal eens! Ik zit minimaal 5 keer per week op de hometrainer thuis en heb geen sportschool nodig. Ik ben hartpatiënt en was voor Corona al op deze wijze bezig. Het is een kwestie van discipline, het voelt echter zeer goed. Je kunt dan ook met dit soort dagen wat extra’s eten zonder dat je gelijk veel aan komt. Succes allemaal!

  4. Helemaal waar. Ik hoor vaak een hoog ‘ja maar’ gehalte. Met mn loopgroep afgesproken elke activiteit in de lockdown te delen in de groepsapp. Werkt!!

    Van wandeling tot snaxercise. Van mountainbike tocht tot interval. Elke dag ‘iets’.

    Ik zorg voor de voortgang in de vorm van schema’s en warming up filmpjes.

    Mooi en gezond 2022!!!

  5. Ja helemaal waar, ik volg je al een tijdje met liefde, zo positief, de #snaxercise, geen woorden maar daden, wat een inspiratie, ik heb een slim horloge gekocht die bijhoudt wat ik doe en een alarm geeft als ik te lang dreig te zitten, een fysiotherapeute heeft mijn slechte been weer op gang gekregen, nu nog de kilo’s er weer af, dank je voor al dat moois ❤️🙏🏻 Groet Henk

  6. Mooi geschreven Tamara!
    En zeer, zeer herkenbaar vanuit de spreekkamer, dagelijks.

    Maar; laat het niet los, blijf spiegelen, zodat uiteindelijk de regie wel in eigen hand wordt gepakt!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.