Top 5 piketkamer perikelen

piketkamer

Als ik Zuster Theresia maar niet tegen het lijf loop, prevel ik slaapdronken, 5 minuten nadat mijn pieper is afgegaan voor een hartinfarct.
Ik zoek mijn weg door het nachtelijke ziekenhuis, de gevreesde gang van links naar rechts scannend.
Op mijn hoede voor een doorschijnende oude vrouw in wit gewaad.

Met verhoogde hartslag schiet ik voorbij de plek des onheils en haal opgelucht adem. Dat hebben we gehad, op naar het infarct.

Als arts assistent cardiologie (zie wie werken er bij de cardiologie) heb je ’s avonds en ’s nachts beschikbaarheidsdienst.
Dat wil zeggen dat je op die momenten beschikbaar moet zijn.
Maintenant. Acuut. Per direct.
Oftewel, je bent te allen tijde in het ziekenhuis, ook midden in de nacht. En hier slaap je dus ook (als je de mazzel hebt dat het zo rustig is)

Als interventiecardioloog (zie wie werken er bij de cardiologie) heb je oproepdienst.
Je mag thuis slapen, maar moet wel binnen een afgesproken tijd (20 minuten) in het ziekenhuis kunnen zijn als je gebeld wordt.
Ik woonde vaak te ver weg, en sliep dus in het ziekenhuis.
Voor alle mensen die “in huis” moeten slapen, zijn er speciale slaapkamers: de piketkamers.

Als piketkamers via TripAdvisor beoordeeld zouden worden, was het snel gedaan met dit concept. Slechts enkelen die een rating van meer dan 1 ster zouden halen.
Ik hoor je denken, het is ook geen hotel!  Hoeveel kan er mis gaan aan een kamer met een bed?

De top 5 piketkamer perikelen

Gehorigheid

Bij de bouw van de piketkamers staat geluidsisolatie niet hoog op de agenda. Waarschijnlijk mogen we al blij zijn dat we überhaupt muren tussen ons in hebben. In plaats van gordijnen, hetgeen meestal in patiëntenkamers het geval is.

Hoe vaak ik niet ben wakker gebeld door het sein van de buurdokter.
Aan het telefoongesprek dat zich ontspon (perfect te volgen) kon ik vaak afleiden of ik in het komende uur nog gebeld ging worden voor diezelfde patiënt.
Werd er opgenomen met “Miranda, chirurgie” met na enige stilte “waar zit de breuk?”, dan kon ik me omdraaien en verder slapen.
In het geval van “Miranda, longziekten” gevolg door “dus de benauwdheid reageert niet op puffers” was dit een teken om me vast te gaan aankleden.

Niet alleen piepers en telefoongesprekken waren prima te horen.
Ook andere geluiden kwamen haarfijn door. Snurken, hoesten en… ja ook DIE geluiden zijn gepasseerd.
Grey’s anatomy overdrijft nogal (daar wordt de piketkamer überhaupt niet gebruikt om alleen in te slapen lijkt het), maar een kern van waarheid is er wel.

Afwezige hygiëne
  • Een bed met het beddengoed van je voorganger er nog op.  
  • Een tongschraper in de wasbak. (Wie neemt die überhaupt mee?)
  • Centimeters hoge schimmel op de muren, in de piketkamer van de longziekten nota bene! (Zo kom je dus aan je Aspergillus pneumonie)
  • Vastgekoekte stofvlokken rondom de poten van je bed. Goed voor je huisstofmijt allergie.
  • Puntje ten faveure van de hygiëne: je slaapt altijd op een plastic matras & kussen. Heel fijn.
Wisselend uitzicht

Soms helemaal geen uitzicht, want geen raam.
Probeer dan maar eens optimistisch te blijven tijdens een continu-dienst van vrijdag tot maandag.

Soms een prachtig uitzicht. Zoals die keer dat ik bij gebrek aan slaapruimte een bed de catheterisatiekamer op reed, op de 7de verdieping van het ziekenhuis. Met ramen rondom. Waarbij ik om 6 uur ‘s ochtends door een verbaasde schoonmaker werd gewekt om de zonsopgang te kunnen aanschouwen.

Dubbelboeking

Waarbij een HCK verpleegkundige (zie wie werken er bij de cardiologie) midden in de nacht uit haar bed werd gehaald door de bewaking, omdat de planning een fout had gemaakt en op dat bed een arts moest slapen.
Te belachelijk.

Altijd verrassende omgeving.

De piketkamer die enkel te bereiken is via de oefenruimte van de Eerste Hulp. Alwaar de reanimatie pop in het donker grimmig naar je grijnst.

De tijdelijke piketkamer in een willekeurige patiëntenkamer, op een lege afdeling. Waarbij de dienst geestelijke verzorging deze afdeling ook gebruikt ter opslag van de materialen uit de kapel. Inclusief menshoog kruis met vastgespijkerde Jezus en opgespannen priestergewaden.

Terugkomend op mijn angst voor oude vrouwtjes in witte gewaden.
Er bestaat een ietwat naargeestige gang, in een ziekenhuis in het Oosten van het land, waar vlak onder het plafond een verweerd bordje hangt, met de slecht leesbare letters “Zuster Theresia”.
Ik weet niet wat ze heeft gedaan in haar leven (dan wel misdaan) om deze enigszins gure gang naar haar vernoemd te krijgen.
Maar ik heb altijd visioenen dat haar geest daar voor eeuwig ronddwaalt, wachtend op dokters die in hun nachtdienst langskomen.
Dat wil zeggen, mocht ze al overleden zijn. Dat weet ik eigenlijk niet…

Ik weet zeker dat er veel van dit soort verhalen bestaan.
Welke piketkamer avonturen heb jij meegemaakt? Laat ons meegenieten via een reactie hier beneden.

Wil je meer verhalen lezen over dokters, het ziekenhuis en de zorg?
Abonneer je dan op dit blog door je E-mailadres hieronder in te vullen.

[jetpack_subscription_form show_only_email_and_button=”true” custom_background_button_color=”#ff6900″ custom_text_button_color=”#ffffff” submit_button_text=”Abonneren” submit_button_classes=”wp-block-button__link has-text-color has-background has-luminous-vivid-orange-background-button-color” show_subscribers_total=”false” ]

4 Replies to “Top 5 piketkamer perikelen”

  1. Een piketkamer (in een ziekenhuis in het zuiden van Nederland, waar we beide gewerkt hebben 😉 waar de buizenpost met voorbij suizende kokers bovenlangs loopt en gelegen in de kelder (verdieping -1) waar je eerst in het schemerdonker langs het mortuarium moet om de piketkamers te bereiken…
    Recept voor een goed horror scenario, zou ik zeggen….

  2. Wat kun je het mooi verwoorden, Tamara! Dank. Ik heb ook gebruikt gemaakt van piketkamers. En vooral genoten van de kalmte die in het ziekenhuis ‘snachts heerst. Net als in de arena voordat het gladiatorenspel begint..

  3. Leuk 🙂 Vooral die reapop die grimmig naar je grijnst. Dat zie ik dus helemaal voor me. Ik heb ooit op een piketkamer gelegen ná een nachtdienst, zodat ik uitgerust naar huis kon rijden (1,5 uur). Hier was ik eerst een uurtje bezig met inchecken voor ik goed en wel de sleutel te pakken had. Bij binnenkomst in de kamer van 0,5 bij 0,5 was het volgens mij ommenabij 88,8 graden. Feit, de ventilatie deed het volgens mij niet zo goed. Mijn eerste en enige piket ervaring ooit.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.